Zoekresultaten

Schrijven is een effectieve manier om betekenis te geven aan gebeurtenissen in je leven en om (traumatische) ervaringen te verwerken. Schrijven kan zowel je fysieke gezondheid als je geestelijke gezondheid verbeteren. Dat blijkt uit wetenschappelijk onderzoek van onder andere James W. Pennebaker. Pennebaker heeft, als professor aan de Universiteit van Texas, veel onderzoek gedaan naar schrijven, taal en emoties. Hij is auteur van verschillende boeken en artikelen, waaronder de boeken ‘Opening Up by Writing it Down’ en ‘The Secret Life of Pronouns’. Als narratief coach ervaar ik elke keer weer de voordelen van het daadwerkelijk opschrijven van gebeurtenissen en ervaringen. Je bent vaak al tijdens het schrijven aan het reflecteren, op hetzelfde moment verandert je visie al. Je geeft woorden aan gevoelens, al schrijvende ‘doorvoel’ je nog eens wat er staat. Schrijven vraagt om een bepaalde samenhang en daardoor ontstaat meer begrip en inzicht. De structuur helpt je om betekenis te geven en soms zie je dat er weer een reorganisatie plaatsvindt van de ervaringen. Het begrip en de realisaties plaatsen het verleden in een ander perspectief. Het besef dat er überhaupt een ander perspectief mogelijk is geeft al veel ruimte! Schrijven als zelfreflectie kan je niet alleen helpen bij het doorgronden van bepaalde ervaringen en patronen. Het is in beroepen waarbij je met mensen werkt een zeer noodzakelijk onderdeel van je eigen (professionele) ontwikkeling, van jouw leerproces en groei. Dus ook wanneer je binnen het onderwijs werkzaam bent. In het artikel van Nivoz dat ik een tijd geleden las, wordt dat nog eens benadrukt: ‘Als we de intense ervaringen, ideeën en vragen die het leraarschap omlijsten aan het papier toevertrouwen, dan kunnen we ze beter ontwarren en begrijpen wat er in de dynamiek van het klaslokaal gebeurt. Het is de moeite waard om even stil te staan bij de vraag waarom juist dat moment uit die hele brij aan gebeurtenissen op een schooldag zo in je hoofd of hart is blijven hangen. Een reflectie schrijven is een manier om de tijd en ruimte te scheppen voor dat solitaire proces." Justin Minkel schreef dit artikel over waarom het zo fijn maar ook goed is om als leraar te schrijven. Professionalisering begint met een goed zelfinzicht! Je kiest dit vak vaak vanuit betrokkenheid, een zeker idealisme en gedrevenheid. Onderzoek wijst uit dat mensen met een groot reflectief vermogen, die stilstaan bij hoe ze met het leven en de dingen omgaan, zich beter voelen dan mensen die daar aan voorbijgaan. Leerlingen reageren sterk op jouw gedrag. De klas houd je een spiegel voor. Het is dus erg belangrijk dat jij reflecteert, waardoor je lekker in je vel gaat zitten. De drie reflectievragen, die de Amerikaanse Shanna Peeples in dit artikel adviseert, heb ik wat aangepast en daarbij soms voor een iets andere formulering gekozen. Reflectief: Wat ging er vandaag goed? Wat had ik graag anders gezien? Ontwikkelgericht: Waar wil ik aan werken? Wat kan ik daar nu al aan doen? De tips die in het artikel genoemd worden bij het schrijven voor een breder publiek, kun je heel goed betrekken bij deze zelfreflectie. Hoe specifieker je ervaringen omschrijft en de gevoelens die daarbij horen benoemt, hoe groter het leereffect. Als je de situatie beschrijft; het contact met je leerling, de situatie in de klas, een gesprek met ouders, een collega of leidinggevende. Dan beleef je het als het ware weer en komen de bijbehorende gevoelens ook weer terug. Het is duidelijk voelbaar wat deze situatie met je deed. Wat de reden is dat je juist déze ervaring eruit gepikt hebt. Misschien voelde je energie en succes, maar ervaar je nu ook het vleugje angst. Je bent nu extra trots op jezelf, omdat je een bepaalde stap gezet hebt? Je bent voor jezelf opgekomen, je hebt jouw grenzen aangegeven, en dat was best spannend. Er ligt een oud patroon onder dat je aan het doorbreken bent, en dat is nog nieuw en eigenlijk mag het niet vanuit je oude overtuigingen. Reflecteren is ook leren van die succeservaringen! We hebben de neiging om eerder stil te staan bij wat er mis gaat en wat minder bij de positieve ervaringen. Toch zijn dat de ervaringen die jou staande houden, je de energie geven om door te gaan. Misschien voelde je vandaag juist jouw machteloosheid omdat je die ene leerling maar niet kunt bereiken, maar ondertussen ben je ook gefrustreerd geraakt door die weerstand. Je ziet nu duidelijker wat jouw frustratie in deze situatie oproept. Wanneer je vanuit een ervaring die je eigenlijk anders zou willen zien, de stap maakt naar dat verlangen: hoe had je eigenlijk gewild dat dit was gelopen? Dan wordt het duidelijk welke waarden, drijfveren er bij jou op dat moment meespelen. Wat het voor jou betekent om een goede leraar te zijn. Je ziet ook welke gevoelens daarbij een belangrijke rol spelen. Je neemt een duik onder water en ontdekt misschien welk gevoel meer van jou zegt, over jouw historie en ervaringen, en eigenlijk weinig helpend is in relatie met deze leerling. Een strategie die in deze situatie automatisch door je wordt ingezet, wordt nu helder. En je ziet ook welke andere keuzes je hierin zou kunnen maken. Machteloos willen we ons eigenlijk niet voelen, vandaar dat we er vaak meteen een actie op zetten, maar die werkt niet altijd (meer). Het werk van leraren is steeds complexer geworden en omvat pedagogische rollen zoals het ‘op maat’ begeleiden van iedere leerling. Dat vraagt van leraren dat ze stilstaan bij hun professionele identiteit; hun beroepsmotivatie, taakopvatting en zelfbeeld. Het gaat om vragen die elke leraar zich stelt: Wie ben ik als leraar? Wat voor soort leraar wil ik zijn of worden? Hoe vind ik de balans tussen datgene dat ik echt wil bereiken en mezelf overvragen met het risico op een burn-out? Hoe zit het met jouw professionele ontwikkeling? Neem jij de tijd voor zelfreflectie? Of schiet dat er bij in, met al je nakijkwerk, voorbereiding en administratieve taken? In het proefschrift ‘Professionele identiteitsontwikkeling van leraren als dialogisch proces’ schrijft Kara Vloet dat leraren hun professionele identiteit ontwikkelen in een continu proces van interne en externe dialogen. Een interne dialoog vindt plaats tussen verschillende professionele rollen binnen henzelf zoals een ‘leerlingbegeleider’, een ‘begeleidingsexpert’ en vernieuwer binnen de school worden. Een externe dialoog is er met anderen en tussen hun posities thuis, op school en in de studie. Het is hard werken om deze verschillende posities in harmonie te krijgen en dat lukt niet altijd. Juist afstemming en balans vinden tussen diverse ik-posities en bijbehorende emoties vormt de professionele identiteit van de leraar. De diverse posities als begeleider, begeleidingsexpert en innovator maken dit tot een complex beroep. Kritische bewustwording van een diversiteit aan posities die de leraar bekleedt is dan cruciaal. Leraren zijn daarin niet alleen kwetsbaar maar ook krachtig. Zij tonen zich strijdbaar voor goede leerlingbegeleiding in hun school en sturen daarnaast ook actief in hun eigen leven en loopbaan. Soms is het fijn om dit reflectieproces niet alleen te doorlopen. In dialoog heb je ook nog de stimulerende nieuwsgierigheid en betrokkenheid van de ander die je uitnodigt nog wat dieper in jezelf te duiken en zicht te krijgen op alle posities en daar de balans in te zoeken en te ontdekken! Verder lezen? Aanbod: Onderwijs Artikel: Nivoz.nl: waarom-alle-leraren-zouden-moeten-schrijven Boeken: James W. Pennebaker: The Secret Life of Pronouns James W. Pennebaker: Opening Up by Writing it Down Proefschrift K. Vloet: Professionele identiteitsontwikkeling van leraren als dialogisch proces. Online programma's Download de 'Spaces' app van Wix en meld je aan bij “Talenteer Jezelf”. Zo blijf je op de hoogte en heb je makkelijk toegang tot de online programma's. Je kunt de online challenges ook op de website vinden.

Reeks #blogs over #Perfectionisme en #Faalangst ​Onderpresteren, faalangst of uitstelgedrag zijn op de eerste plaats reacties om jezelf overeind te houden. Gericht op angst vermijden en bescherming van je zelfbeeld, het gevoel van eigenwaarde. De angst voor afwijzing en schaamte maakt ons bang om fouten te maken. Omdat we geen fouten durven te maken, hebben we behoefte aan controle, willen we alles perfect doen of doen we juist niets. Soms ontstaat hierdoor faalangst of een sociale angst. Elke angst is een richtingaanwijzer naar een vervelend gevoel en emotionele blokkade. Onderpresteren en faalangst gaan hand in hand. We lijken soms op een wip te zitten die van het ene moment op het andere doorslaat van een minderwaardigheidscomplex naar grootheidswaanzin. Bang dat anderen zien dat we toch niet goed genoeg zijn, uit angst voor afwijzing en gevoel van schaamte, pompen we ons ego op of zakken juist weg in een diepe put, halen we anderen omlaag of geven we die de schuld van ons negatieve gevoel. Gaan we heel hard werken om te voldoen aan het ideaalbeeld. Alles om maar weg te blijven bij het vervelende gevoel. Hoe we dit aanpakken hebben we al heel jong geleerd. Wanneer het niet zo goed met je gaat, je leven niet zo loopt als je wilt. Je het gevoel hebt dat je nergens de puf meer voor hebt en het gevoel hebt dat je vast zit, is het tijd om te onderzoeken waar je energie dan aan op gaat. Een overzicht van reacties en innerlijke conflicten (Over)Presteren: Aan verwachtingen voldoen. Prestatie is zelfbeeld. Waardering krijgen. Twijfelen: Piekeraar. Moeite met verandering. Een beslissing kan fout uitpakken? Hulpeloos: Afhankelijke. Verbinding houden en fouten zijn nooit mijn schuld. Verzet: Rebels, onafhankelijk. Behoefte aan autonomie. Zelf richting bepalen. Isoleren: Weglopen. Wat ik doe heeft toch geen invloed. Heeft het al opgegeven. Prestatietype: Ik moet presteren, anders ben ik niets waard. Ik ben mijn prestaties. Er wordt gedacht in termen van alles of niets. Schuldig voelen en zichzelf op de kop gaan geven, stress en spanning. "Ik word alleen geaccepteerd of accepteer alleen mijzelf, als ik prestaties lever.” Deze gedachte generaliseert naar "met elke prestatie die ik moet leveren, staat mijn gehele persoonlijke waarde op het spel Ik moet goed zijn, anders ben ik nergens meer of word ik verlaten of worden ze woedend." Twijfeltype: “Ik ben niets, lk zal ook nooit iets worden.” Daar is iedereen het over eens. Het lijkt voor de leerlingen van groot belang om goed te zijn, maar bij voorbaat lijkt dit al niet voor hen weggelegd. "Ik moet presteren, goed zijn, mooi zijn om geaccepteerd te worden, maar ik heb bij voorbaat al eigenschappen, waardoor ik grote kans loop te mislukken." Een fout betekent vaak "zie je wel, ik kan het niet." Doemdenken en neerslachtige stemmingen komen in deze levensverhalen veelvuldig voor. Over-Afhankelijke type: Er zijn redenen buiten mij waarom ik faal. Ik kan het niet helpen, dat het zo loopt. Ik kan het niet alleen. Ik moet geholpen worden. Er zijn verhalen die worden gekenmerkt door de hulpeloosheid die optreedt in situaties wanneer leerlingen zelf iets moeten presteren. Wat in hun verhaal doorklinkt, is dat zij zich in sterke mate afhankelijk voelen van hun omgeving. Er worden geen stappen ondernomen die tot onafhankelijkheid leiden. Kenmerkend is gebrek aan eigen verantwoordelijkheid. Externe factoren worden veelal aangedragen om eigen falen te verklaren. De boodschap die doorklinkt is "anderen weten wat goed voor me is. Zelf lukt het me niet." Een fout maken betekent meer hulp vragen. Prestatiesituaties kunnen leiden tot paniek en chaotisch gedrag. Over-Onafhankelijke type: Ik word gecontroleerd. Ik bepaal zelf wie ik ben. Ik wil ook macht. Bij de verhalen wordt het thema aangetroffen van (over)controle door de omgeving, waartegen dit type zich verzet. Je krijgt geen ruimte voor eigen initiatieven en beslissingen. Omdat deze wijze van benadering botst met het natuurlijk streven van de (jonge) mens tot zelfstandigheid, kan falen een keuze worden, die nog enigszins macht verschaft. De keerzijde is echter de onzekerheid en de beklemming van het falen, bijvoorbeeld ten opzichte van anderen en toekomstmogelijkheden. De boodschap die doorklinkt is: "Wij zorgen wel dat je leven goed loopt; volg de weg maar die wij voor je uitstippelen." De reactie daarop is: "Ik bepaal zelf wie ik ben; ik zal laten zien dat ik ook macht heb." Er kan ook sprake zijn van te veel druk op prestaties.. De persoonlijke verhalen kenmerken zich door allerlei protestvormen. Kerngedachten van leerlingen bij wie dit thema speelt, gaan in de richting van de vraag: "Wat kan ik zelf in mijn leven nog bepalen?" Isolatietype: Mensen laten mij in de steek omdat er iets met mij mis is of omdat ik dingen verkeerd doe. Tenslotte is er het type levensverhaal waarin een verbroken of niet hechte gezinsband centraal kan staan. Het gemis van één der ouders. Naast een feitelijke afwezigheid kan er ook sprake zijn van een tekort aan aanwezigheid in de zin van aandacht en steun. Dit type ervaart desinteresse vanuit of niet gezien worden door de omgeving. Een reactie kan zijn dat zij zich gaan afvragen, wat zij fout doen of wat er mis met hen is. "Wat doe ik fout dat ze mij niet zien?" of "Wat heb ik gedaan dat mijn vader of moeder verdwenen is?" Kerngedachten komen neer op: "Ze geven niks om mij, ik ben niks waard." De onderliggende conclusie lijkt: "Er mankeert iets aan mij, ik doe het niet goed. Hoe kan ik mij bewijzen zodat ze me zien staan?" Kenmerkend in de uitspraken en gedachten van deze jongeren over zichzelf en de omgeving is vaak het ontbreken van vertrouwen in de omgeving en het vermijden van nieuwe contacten. Komt voort uit de andere types, heeft het opgegeven. Als ik niets doe dan kan ik ook niet falen. Bij dit type denkt de omgeving vaak aan motivatieproblemen. Terwijl het eigenlijk allemaal draait om de angst om te falen. Lees de tips… Bronnen: Meer licht op faalangst. De waardering van het individu, Margreet Poulie, Nijmegen 1991 Zes typen uitstellers en hun achtergrond Marjan Ossebaard en Sary van den Heuvel Faalangst, een dobbelsteen met zes zijden, Marcel Veenman, 2004 Hoogsensitiviteit en faalangst, Esther Bressers 2012 #faalangst #Onderpresteren #Motivatie #Emotioneel #gevoelens Coachsessie de Perfecte Perfectionist: lees de flyer Online programma's Download de 'Spaces' app van Wix en meld je aan bij “Talenteer Jezelf”. Zo blijf je op de hoogte en heb je makkelijk toegang tot de online programma's. Je kunt de online challenges ook op de website vinden.

Reeks #blogs over #Perfectionisme en #Faalangst Als baby maak je, je niet druk wanneer je twintig keer op je kont valt, je wilt leren lopen. Bijna iedere ouder heeft wel een foto van zijn kind met de armen trots in de lucht! Het ultieme moment, ik kan lopen! Dat is wat je bent kwijtgeraakt als onderpresteerder. Dat trotse, heerlijke gevoel, die overwinning! Falen is leren! Juist op de groeirand, daar waar je iets nieuws tegenkomt, maar je wel de capaciteiten voor hebt, leer je iets! Leren is geen weten. Leren is niet alles meteen kunnen. Leren is oefenen, groeien en beter worden. De eerste stap die je als onderpresteerder kunt zetten om weer te leren lopen is eerlijkheid en openheid. Wees eerlijk tegen jezelf. Dit voelt niet goed! Hou jezelf niet voor de gek. Het leven bestaat uit ups en downs. Je leert je eigen kracht pas echt kennen in moeilijke tijden, in overwinningen, als je, je ergens vol voor hebt ingezet en uit het dal gekropen bent. Het onderweg zijn geeft voldoening. Je bent gemaakt voor beweging. Niet iets met een prestatie als ultiem doel. Want wat als je dat dan bereikt? Geluk is geen eindstation, maar een manier van reizen. Leer jezelf kennen! Krijg meer inzicht in je triggers en de kwaliteiten die je in de strijd gooit en soms valkuilen worden. Je allergieën die je iets leren over een behoefte bij jezelf en de uitdaging om dat toe te geven en meer toe te laten in je eigen leven. Vanuit dit inzicht krijg je een steeds duidelijkere visie van wie je wilt zijn en wat belangrijk voor je is. Je krijgt de energie om die visie ook vorm te kunnen geven nu je niet al je aandacht richt op het verstoppen of knokken. Inzicht in: Gevoelens, innerlijke conflicten en ervaringen: overtuiging over jezelf en de invloed op je zelfbeeld. Vergelijk jezelf met jezelf, niet met anderen. Het is jouw leven, jouw tempo, jouw pad. Ontdek wat je energie geeft en wat je energie kost. Ken je talenten en kwaliteiten, die geven motivatie. Gebruik die motivatie om de eerste stap te zetten. Zoek steun! Mensen waar je, je echt verbonden mee voelt. Die niet al een oordeel klaar hebben, maar je willen leren kennen. Waar je, je in herkent en die jou erkennen! Moeilijke dingen aanpakken lukt niet in een omgeving waar je niet past, die knelt, je belemmert of beangstigt. Zoek mensen op die iets hebben dat jij op dit moment mist. Mensen die hun leergierigheid nog hebben of teruggevonden hebben. Die vergelijkbare ervaringen hebben en je begrijpen. Zoek praktische hulp bij: Het sturen van je denken, het omgaan met lichamelijke effecten en sociale situaties. Metacognitieve, probleemoplossende vaardigheden. Ook al denk je dat je alles zelf moet kunnen, dat is de angst die praat. Zoek iemand die je vertrouwt en waarbij je eerlijk en open kunt zijn! Dezelfde tips gelden ook voor hoog-gevoelige kinderen. Hier hoeft geen sprake te zijn van faalangst of onderpresteren. Daar ligt de angst voor het onbekende, stemmingen, emoties van anderen, voor drukte, prikkels of de ellende van de wereld op de loer. Gevoelige denkers zijn vaak minder gebaat bij een cognitieve aanpak. Nog meer gedachten! Daarbij gaan de gedachten vaak zo diep dat ze alleen maar voor meer chaos en onzekerheid zorgen. Zelfkennis en inzicht in gevoelens en de positieve kanten en daarnaast ontspanningsoefeningen en experimenteren met manieren om jezelf af te sluiten, zijn hier ook een goede aanpak. Motivatie, onze motieven hebben alles met gevoelens te maken! #Onderpresteren #faalangst #Motivatie Coachsessie de Perfecte Perfectionist: lees de flyer Online programma's Download de 'Spaces' app van Wix en meld je aan bij “Talenteer Jezelf”. Zo blijf je op de hoogte en heb je makkelijk toegang tot de online programma's. Je kunt de online challenges ook op de website vinden.

Reeks #blogs over #hoogbegaafdheid en #werk Dit blog in de reeks hoogbegaafdheid en werk, waar lopen mijn vaak hoogbegaafde en hoogsensitieve klanten tegenaan, gaat over hoogsensitiviteit en moeite met verandering. Ben je hoog-sensitief en heb je moeite met veranderingen? Je bent echt niet de enige! Hoogsensitieve personen zijn over het algemeen gevoeliger voor onrust en voor alle vragen die veranderingen teweegbrengen. Verhuizen, veranderen van werk of in de organisatie, een scheiding, een geboorte of een overlijden, hebben meestal grote gevolgen. Ook de op het eerste gezicht kleine veranderingen van omgeving of van gewoontes kunnen je uit evenwicht brengen. Het idee dat ons gezonde verstand het voor het zeggen heeft, is een groot misverstand: automatische reacties en gevoelens winnen het meestal van weloverwogen acties. Zelfbescherming staat bovenaan! Zelfs al is de dreiging een 'illusie', de gevoelens die erbij horen zijn levensecht! Pas als het tegenhouden van de verandering meer schade aanbrengt en je echt onder de situatie lijdt dan is de noodzaak groot genoeg om de angst vol aan te gaan. Daarvoor is het nog mogelijk om de noodzaak te bagatelliseren of te denken dat het toch niet lukt om te veranderen. Maar ons leven is steeds onderhevig aan veranderingen! We veranderen van werk, onze relaties veranderen, onze gezondheid is op zijn minst wisselend te noemen. Ben jij dezelfde persoon die je vijf jaar geleden was? Een jaar geleden? Een maand geleden? "Niets is zo blijvend als verandering," Heraclitus Wie heeft mijn kaas gepikt? Deze video gaat over veranderingen. Het verhaal gaat over twee muizen en twee mini-mensjes in een doolhof. Pieker is één van de mensjes. Hij ontdekt onderweg veel over zichzelf. In de hoop dat zijn vriend Peins achter hem aankomt schrijft hij zijn levenslessen op de muur. Uitdaging: De vraag is niet of er iets gaat veranderen, de grote vraag is: hoe ga je met veranderingen om? In wie van de karakters uit de video herken jij jezelf? Vecht je tegen verandering of ga je er juist zeer oplossingsgericht mee om? Zie je de mogelijkheden of beren op de weg? Angst voor de angst Angst voor de angst is vaak het grootste probleem. Daarmee bedoel ik, dat we angst en ook andere negatieve gevoelens liever wegdrukken en verstoppen. We zien niet dat we daarmee juist een nieuw probleem veroorzaken. Het probleem zit ‘m niet meer in de situatie, de mogelijke verandering, maar we zijn nu alleen maar bezig om dit gevoel te ontlopen. Dat kost vreselijk veel energie en het vervelende gevoel groeit alleen maar. Uiteindelijk spat het in je gezicht uit elkaar, het is ondertussen een hele verzameling geworden! Uitdaging: Je hoeft er niet blij mee te zijn, maar laat het gevoel eens toe, richt je aandacht er eens op en doe niets! Bedenk dat verandering bij het leven hoort, de enige belemmering daarvoor ligt nu in jou. Hoe meer autonomie je brein ervaart, hoe veiliger het zich voelt. Minder autonomie, betekent meer gevaar. Hoe gevaarlijker, hoe meer je fight-flight-freeze reflex wordt geactiveerd. Als die reflex geactiveerd is, dan richt het brein zich op dat gevaar. “Dat moet je nú doen!” Bekijk het eens even lekker! Als jij niet verandert, niets onderneemt, gebeurt er niets. Jij hebt de controle en er is altijd een keuze. Je kunt zelfs het nare gevoel weer verstoppen! Wat zou je doen als je niet bang was? Veiligheid vergroten Kijk hoe je die veiligheid verder kunt vergroten. Een nieuwe baan of werkplek? Vraag of je alvast een keertje mag kijken en kennismaken. Misschien kun je al informatie verzamelen over het team? Wie zijn straks jouw collega's? Stel vragen over die nieuwe cursus! Is er iets dat je kunt voorbereiden? Informatie helpt! De onbekendheid schrikt af. Richt je blik eens op de andere kant, in plaats van piekeren over wat er allemaal mis kan gaan en focus op de problemen, denk je aan de leuke dingen. "Ik krijg een heerlijke plek om te werken met uitdagend werk, interessante collega's en een leuk salaris." Stretch & grow op een manier die bij jou past! Ga niet rigoureus over je eigen grenzen, kies datgene dat bij je past en niet voor nog meer stress. Wat bij je past gééft energie, zelfs als het spannend is! Deel iets dat onoverzichtelijk en onmogelijk lijkt op in kleine stappen. Bereid alles goed voor en maak een plan. En vraag eens om hulp! We zetten onszelf ook vaak vast omdat we denken of vinden dat we alles zelf moeten kunnen en doen. Veranderingen op het werk Angst voor verandering zie je ook in werksituaties. We doen het al jaren zo, waarom zouden we ons richten op preventie, dan snijden we onszelf toch in de vingers,…Wanneer jij met je creatieve en innovatieve ideeën op weerstand stuit, dan heb je dus te maken met een vergelijkbaar plaatje. Jouw leidinggevende, jouw collega's zijn net zo gevoelig voor het verlies van autonomie en reageren net als jij met weerstand als ze zich niet veilig voelen. Verlies aan controle We hebben gezien dat verandering invloed heeft op het gevoel van autonomie. Wat helpt is mensen die geconfronteerd worden met verandering veel ruimte geven voor eigen keuzes en inspraak geven over de aanpak. Ik las pas ook ergens het advies om eerst alle nadelen te benoemen. Dat vond ik ook een mooie tip! Het geeft de ander veel ruimte om alle bedenkingen en twijfels uit te spreken. Als je iemand lang genoeg de tijd geeft dan gaan ze soms vanzelf jouw kant van het verhaal benoemen. Teveel onzekerheid Als een verandering veel onzekerheid en onduidelijkheid oproept dan zullen mensen die afwijzen. Mensen blijven liever ongelukkig dan dat ze het onbekende tegemoet gaan. Verandering, leren, groei, alles vraagt om veiligheid… Zo zijn er allerlei factoren die onzekerheid veroorzaken en eerst om aandacht vragen. Zoals zorgen over eigen mogelijkheden. Kan ik dat wel? Ze hebben zich niet kunnen voorbereiden en het valt als één grote verrassing rauw op hun dak. Straks ben ik overbodig! Zoeken waar de weerstand zit, is altijd een eerste stap naar een oplossing. Wees nieuwsgierig! Uitdaging: Als je de weerstand ziet als afwijzing van jouw ideeën en afwijzing van jou als persoon dan is de kans groot dat je, je terugtrekt. Blijf in verbinding! Jouw kwaliteit is je inleven en verplaatsen in die ander. Je voelt vaak haarfijn aan wat de ander nodig heeft. Maak er gebruik van en help de ander met deze overgang. Heb jij zelf steun nodig bij een verandering? Zet dan een eerste spannende stap! Maak een afspraak voor een gratis kennismakingsgesprek! Meer lezen? Boek: Hoogsensitiviteit @ work, de weg naar minder stress, een betere focus en meer zelfvertrouwen van Ilse van den Daele. #hoogsensitief #faalangst #bewustzijn #zelfbescherming #werkenaangeluk Online programma's Download de 'Spaces' app van Wix en meld je aan bij “Talenteer Jezelf”. Zo blijf je op de hoogte en heb je makkelijk toegang tot de online programma's. Je kunt de online challenges ook op de website vinden.

Reeks #blogs over #Perfectionisme Uitstelgedrag heeft twee belangrijke functies: angstvermijding en het beschermen van het ego, het gevoel van eigenwaarde. Er is een duidelijke samenhang met het zelfbeeld, faalangst, motivatie en executieve vaardigheden. Dat klinkt misschien heftig als je denkt aan de was die blijft liggen of het uitstellen van een vervelende klus zoals de garage opruimen of de badkamer eens flink onder handen nemen of je belastingen invullen. Als je in plaats daarvan je Facebook gaat checken of een lekker boek gaat lezen hoeft dat helemaal niet meteen problematisch te zijn. Het nadeel is alleen dat we het onszelf vaak erg kwalijk nemen en dan eigenlijk niet eens echt kunnen genieten van dat boek. Dan hebben we het nog niet over het werk dat zich ondertussen opstapelt. Zo kun je jezelf echt flink dwarszitten en het uitstellen wordt een echte belemmering. Oorzaken zijn: faalangst, perfectionisme, overbezorgdheid, gebrek aan zelfdiscipline en interne sturing. Een aantal kenmerken hebben alle uitstellers gemeen: Het onvermogen om de neiging tot het uitstellen van dingen te weerstaan. Dit veroorzaakt nare gevoelens van onzekerheid, waardeloosheid of schuldgevoelens. Het uitstelgedrag wordt gerationaliseerd als iets waar men niets aan kan doen: er is altijd wel een excuus te bedenken waardoor het logisch wordt dat je uitstelde. Dit wordt vermijdingsgedrag genoemd: men gaat de confrontatie met zichzelf uit de weg. De negatieve gevoelens van spijt, schuld, verminderd gevoel van eigenwaarde en doelloosheid (‘Ik weet niet wie ik ben, wat ik wil’) hebben tot gevolg dat de competenties van de persoon afnemen: uitstelgedrag werkt ‘zelfverlammend’. Dit betekent dat iemand die op zich intelligent en gemotiveerd is voor een taak, altijd minder goed presteert dan hij of zij zou kunnen. Alle types hebben één gemeenschappelijk voordeel van het uitstellen: het levert hen een (tijdelijke) reductie op van de stress en de angst die veelal onbewust opgeroepen wordt bij confrontatie met bepaalde leertaken. Al het uitstelgedrag helpt ons om nare emoties te vermijden, en ons gevoel van eigenwaarde te beschermen. Tenminste, dat denken wij als uitstellers… Piers Steel geeft in zijn boek Uitstelgedrag een wiskundige formule voor de mate waarin je uitstelt: Wat kun je hier mee? Door te spelen met de factoren in de formule kun je je eigen uitstelgedrag begrijpen en zien wat er nodig is om in beweging te komen. Verwachting: hoe groter jij de kans acht dat iets een succes gaat worden, hoe groter de kans dat je er aan gaat beginnen. Ergens niet aan beginnen kan dus betekenen dat je bang bent dat het mislukt. Nu je dit weet zou je hulp kunnen zoeken om de kans op succes te vergroten. Waarde: Hoe belangrijker of hoe leuker jij een taak vindt, hoe groter de kans dat je er aan gaat beginnen. Vind je iets saai of onbelangrijk dan is de kans klein dat je die taak gaat uitvoeren. Impulsiviteit: De ene mens laat zich meer verleiden door impulsen dan de ander. Hoe impulsiever je bent, hoe groter de kans dat je zaken uitstelt. Wat jou kan helpen is werken in een impuls/prikkel arme omgeving. Tijd: Hoe verder een taak voor ons ligt hoe moeilijker het is om eraan te beginnen. De druk van een deadline kan je helpen om minder uit te stellen. Wat helpt om je uitstelgedrag te minderen: Realistische verwachtingen: Maak je verwachtingen concreet. Beantwoord de vragen: Wat ga ik hiermee te weeg brengen? Hoe komt dat er in de praktijk uit te zien? Hoe ziet het eindresultaat eruit? Houd je verwachtingen haalbaar en realistisch. Denk aan alle positieve dingen die je taak of project teweeg gaat brengen. Optimisme is een zeer belangrijke drijfveer van motivatie. Voeg een onsje waarde toe: Is de taak vervelend of saai? Voeg zelf waarde toe in de vorm van een uitdaging. Voeg bijvoorbeeld een zelfbedacht spel-element toe. Leg de lat iets hoger dan nodig en je zult zien dat je je motivatie terugvindt. Nog een manier om waarde toe te voegen en je motivatie een boost te geven, is om jezelf na elke volbrachte taak te belonen. Slechts een mespuntje impulsiviteit: Impulsiviteit (‘Impulsiveness’) is één van de twee grootste motivatie-killers, volgens de formule van Steel & König. Wat te doen? Draai het om: want het ingrediënt impulsiviteit kan je taak juist een vliegende start geven. Gebruik diezelfde impulsiviteit waarmee je je Facebook-pagina wilde openen om in plaats daarvan je word-document te openen. Doe het gewoon! Tel er voor mijn part hardop bij: drie-twee-één-klik! Geniet van het voldane gevoel dat deze actie alleen al bij je teweeg heeft gebracht. Het verboden ingrediënt: vertraging: Ban de bittere smaak van vertraging uit je motivatie-cocktail bannen met deze 4 stappen: wees niet te streng voor jezelf. Uitstellers hebben meestal minder zelfvertrouwen en dat vertrouwen schaden door de lat te hoog te leggen werkt averechts. Jezelf op je kop geven werkt gewoon niet en je krijgt er alleen maar een depressief gevoel van. De kunst is om het als bewuste keuze neer te zetten. Ik kies er nu voor om dit uit te stellen omdat het goed is voor mij... maak kleine stappen. Een kleine succeservaring helpt je het volgend succes te realiseren. Elke stap wordt mogelijk gemaakt door de stap ervoor. Het grote geheel komt vaak als een onneembare berg op je af. Iets dat je lang uitgesteld hebt, denk maar even praktisch aan de was opruimen of het onderhoud van je tuin, stapelt zich zo enorm op, dat je er alleen daarom al niet aan wilt beginnen. Het in stukjes verdelen kan dan helpen. zoek hulp bij moeilijke stappen. zorg voor afwisseling in je taken. Jezelf belonen met iets dat je leuk vindt om te doen, na een vervelende taak zorgt ervoor dat je het volhoudt. stel jezelf een beloning in het vooruitzicht bij succes en vier alle jouw successen. Het voltooien van een taak creëert zelfvertrouwen; wat weer uitdaagt tot meer prestaties Actiepunten verwachtingen, Realistisch optimisme Succes-spiralen. Als we onszelf een reeks uitdagende maar uiteindelijk toch haalbare doelen stellen, maximaliseren we onze motivatie en geven we de prestatie betekenis. Elk zwaarbevochten overwinning bevestigt onze identiteit en het verlangen om meer te willen. Voor mensen met faalangst vormen successpiralen een uitweg. De truc is om een eerste succes te creëren. Kies iets dat je bijzonder interessant vindt en streef ernaar om daar net iets beter in te worden dan je nu bent Plaatsvervangende overwinning. Ga op zoek naar een geschikt rolmodel, een levensverhaal dat verwant is aan het jouwe en dat je uitdaagt om je talenten te ontwikkelen. Pessimisten hebben de neiging om successen te omringen met negatieve zelfreflectie: “Het was geluk”, iedereen had dat gekund”, “dat lukt de volgende keer nooit meer”. Zij hebben actieve vormen van aanmoediging nodig. Gedrag is besmettelijk. Omring jezelf met optimistische mensen. Kijk inspirerende films, lees inspirerende boeken, kijk naar inspirerende TED-talks en sprekers. Wordt lid van een vereniging. Wensvervulling. De visualisatie van een volmaakte prestatie kan net zo diep werken als een echte oefening. Vergelijk waar je nu bent met waar je wil zijn. Daardoor zie je de huidige situatie als obstakel. Je creëert geen optimisme met deze oefening, maar optimale motivatie, energie en stimulans aan de planning. Bereid je voor op het slechtste, hoop op het beste. Om te voorkomen dat we in een te groot optimisme verstrikt raken is het verstandig om aan ons optimisme een theelepeltje pessimisme toe te voegen. Om het met Freud te zeggen: we zullen het realiteitsprincipe moeten activeren. En ook de reële situatie onder ogen moeten zien. Als we de beste weg zoeken om onze doelen te bereiken. Het impliceert dat je je ook een voorstelling kunt maken van wat er fout kan gaan en hoe je die hindernissen zou kunnen vermijden of verzachten. Wensdenken zal je uitstelgedrag alleen maar erger maken. Psychologen Povily en Herman beschrijven een dergelijk overdreven optimisme als het valse-hoop-syndroom. Een overdreven zelfvertrouwen inzake de omvang, snelheid en het gemak van belangrijke levensveranderingen heeft een lagere slagingskans. Succes vereist een goede balans tussen optimisme en realisme. Bepaal wat er fout kan gaan. Maak een lijst van risicosituaties. Vermijd riskante situaties. Ontwikkel een noodplan. Accepteer dat je 'verslaafd' bent aan uitstel. Als je uitstelgedrag echt ernstig is dan kan het zijn dat kleine stappen niet helpen. In dat geval heb je misschien een zwaarder middel nodig. Houdt een logboek bij. Erken dat je eigen zwakke wil je steeds bij de neus probeert de nemen. Aanvaard dat het eerste uitstel ruimte geeft om alle volgende keren goed te praten. Onthouding is de enige weg. Door dat te beseffen zal je veel minder snel de eerste stap zetten. Actiepunten waarde De taken waar we een hekel aan hebben, zijn taken die we het liefst uitstellen. Wie we ook zijn, wat we saai vinden stellen we uit. Om verveling weg te nemen moet je allereerst proberen om het werk voor jezelf moeilijk te maken. Spelletjes zijn een bekende strategie om verveling te voorkomen. Maak je eigen regels en probeer jezelf te verslaan. Kan het in de helft van de tijd? Met één hand of met je ogen dicht? Je hebt een reeks toekomstige doelen nodig die op zichzelf motiverend zijn om je huidige verantwoordelijkheden aan op te hangen. Deze subdoelen stellen zijn nodig om een uiteindelijk doel in de toekomst te kunnen bereiken. Er is één algemeen doel dat een algemeen doel meer betekenis kan geven. Zie dat wat je uitstelt als een test van je wilskracht en vertel anderen over je doel om snel te beginnen. Stel streefdoelen en geen vermijdingsdoelen. Bijvoorbeeld: Ik wil meer energie hebben in plaats van ik wil niet meer moe zijn. Het woord ‘niet’ geeft een vermijdingsdoel aan. Stel doelen die je wilt bereiken. Te moe zijn is de belangrijkste reden voor uitstelgedrag. Je energiereserves zijn zowel begrensd als heroplaadbaar. Verdeel je werk slim en houdt rekening met dipuren. Zorg dat je geen honger krijgt, slaap genoeg en beweeg genoeg. Mensen kunnen het ook heel druk hebben met hun uitstelgedrag. Ze lijken van alles te doen te hebben. Plannen, potloden slijpen en allerlei kleine klusjes om aan het uiteindelijke project te ontkomen. Aanvaard de wisselwerking van het vermijden van de kerntaak door aan de slag te gaan met verwante taken. Een probleem van mensen die last hebben van uitstelgedrag is dat ze zichzelf meestal niet belonen voor het vervullen van een taak of harde werk. De beloningen van het slagen maken het werk aangenamer en dat helpt weer mee om te slagen. Maak een lijst van beloningen die je jezelf kunt geven. Zoek manieren om taken prettiger te maken. Actiepunten impulsiviteit Impulsiviteit is de centrale middenvelder van het uitstelgedrag. Het heeft een sterkere band met procastinatie dan alle andere persoonlijkheidskenmerken. Hoewel een laag zelfvertrouwen (verwachting) en het snel genoeg krijgen van dingen (waarde) een belangrijke rol spelen bij het ontstaan, zijn ze niet te vergelijken met impulsiviteit. Impulsiviteit vermenigvuldigt het uitsteleffect. Impulsiviteit heb je niet, je bent het en ook al kan het wat afnemen naarmate we ouder worden, het blijft een probleem. Je zult jezelf er tegen moeten beschermen zoals Odysseus zichzelf beschermde tegen de sirenen. Onze moderne sirenen zijn de televisie, computerspelletjes en social media. Wanneer je de verleidingen ziet aankomen, kun je iets doen om ze af te weren. Wanneer je weet wat je verleidingen zijn, sta je voor de vraag wat je ermee moet doen. Er zijn drie mogelijkheden. Plaats de verleiding buiten bereik. Geef er voordat je aan het werk gaat aan toe. Je werkt vaak harder als je van te voren een moment van ontspanning hebt ingebouwd. Voeg belemmeringen toe aan de verleiding om ze onaantrekkelijker te maken. Zorg ervoor dat aandacht geven loont. Zo min mogelijk afleiding op je werkplek. Makkelijke doelen zijn haalbare doelen. Formuleer ze SMART. Haal de deadline dichterbij en de motivatie neemt toe. Formuleer dus dagelijkse doelen en bouw een routine in. Uitstelgedrag als middel om perfectionisme aan te pakken? Leestip: How to beat procrastination en deel twee.... Kijktip: Talks for procrastinators Boekentip: Uitstelgedrag van Piers Steel (Uitgeverij Ten Have) Bronnen: Piers Steel, Uitstelgedrag, Waarom We Lastige Dingen Voor Ons Uit Schuiven En Hoe We Hiervan Afkomen, Uitgever: Uitgeverij Ten Have 2011 Sapadin, L. and Maguire,J., “It’s about time!: the six styles of procrastination and how to overcome them”, Penguin Books, New York, 1997 Burka, J.B., Yuen, L.M., “Procrastination: why you do it and what to do about it”, Perseus Books, Reading, Massachusetts, 1983 #Uitstelgedrag #faalangst #Perfectionisme Coachsessie de Perfecte Perfectionist: lees de flyer Online programma's Download de 'Spaces' app van Wix en meld je aan bij “Talenteer Jezelf”. Zo blijf je op de hoogte en heb je makkelijk toegang tot de online programma's. Je kunt de online challenges ook op de website vinden.

Blogs over #EQ emotionele competentie De weken nadat ik stopte met roken viel het mij op hoe erg je jezelf eigenlijk voor de gek kunt houden. Ik bedoel niet het verslaafde brein dat zielig doet en af en toe een vlaag van paniek tevoorschijn tovert om maar aan de nicotine te komen. Ik heb het meer over de onderliggende motieven. Ik ging er wel van uit dat ik problemen zou krijgen met bepaalde gevoelens en ervaringen, omdat ik gewend ben om die weg te blazen. Af en toe flink diep zuchten wordt ook van verschillende kanten aangeraden wanneer je stopt en dat voelt inderdaad erg fijn. Boosheid, frustratie, verdriet of verveling, noem maar op… Roken was een heerlijke oplossing voor alle ongemakken. Een of twee weken nadat ik gestopt was voelde ik heel bewust de knoop in mijn buik ontstaan en was verbaasd dat die juist ontstond door het willen wegduwen, het verstoppen, een automatisme niet te willen voelen…. Op het moment dat ik tegen mezelf zei dat ik dit wel mocht voelen verdween het ongemak onmiddellijk! Voel maar, werd bijna een mantra en maakte uiteindelijk deze stoppoging succesvol. De nicotine is niet wat het stoppen met roken het moeilijkste maakt. Het is dat het roken op drie fronten je vermijdingsgedrag ondersteunt. Je angst voor de angst helpt te blokkeren en te vermijden. Juist het steeds wegduwen van de emoties wordt een belemmering en pijnlijk. De weerstand is het probleem. Het tegenhouden van de paniek en de onrust werkt verlammend. De ruimte en opluchting die ik nu ervaar komt in ieder geval niet alleen door mijn verbeterde long inhoud! Angst voor de angst, oftewel experiëntiële vermijding is het proberen te vermijden, controleren of veranderen van bepaalde innerlijke ervaringen. Het lijkt haast wel een cultureel en maatschappelijk probleem te zijn geworden. De wereld van de schone schijn! Geluk bestaat alleen wanneer er geen negatieve gevoelens en ervaringen zijn. "We lijken het lijden verleerd. We moeten alles alleen kunnen en vanuit onszelf succesvol en fantastisch zijn. Lijden past niet in dat idee van maakbaarheid, dus doen we maar alsof het er niet is.” Psychiater Dirk de Wachter Je kunt experiëntiële vermijding onderverdelen in drie soorten: Cognitieve vermijding Pogingen om niet te denken aan angstige gebeurtenissen. Mensen kunnen bewust kiezen om niet de aandacht te richten om een bepaald aspect van hun persoonlijkheid of op een gebeurtenis die ze verwarrend vinden. Dit kan uiteindelijk ook erg onbewust gaan. Emotionele vermijding Pogingen om pijnlijke emoties te blokkeren. Vaak wanneer mensen pijnlijke emotionele ervaringen hebben, verdoven ze zich om de gevoelens van pijn te minimaliseren. Dit kunnen ze bijvoorbeeld doen door gevoelens als woede en verdriet te bagatelliseren, maar ook met drank en drugs proberen sommige mensen hun gevoelens te verdoven. Gedragsmatige vermijding Mensen gedragen zich vaak zo dat ze situaties vermijden die psychische pijn uitlokken. Denk maar aan faalangst en uitstelgedrag etc. Het vermijden van een situatie waarin je fouten kunt maken. Door uitdagende situaties te vermijden, vermijdt je de pijn en angst die opgeroepen worden door die situaties. Je zou zeggen dat roken vooral bij emotionele vermijding past, maar ik gebruikte roken ook om even pauze te nemen, nog even iets uit te stellen, eerst een peuk in de hectiek van de dag! Ik gebruikte het als afleiding en een manier om mijn aandacht ergens anders op te richten. Kortom ik denk dat roken verschillende functies kan hebben. Dat was zeker bij mij zo! Wat maakt dan het verschil. Waarom lukte het dan uiteindelijk deze keer om echt definitief te stoppen? Dat is eigenlijk een bijproduct van mijn persoonlijke ontwikkeling van de afgelopen jaren. Een verandering die begint met de aandacht juist op gevoelens en ervaringen te richten. Een alertheid ontwikkelen voor je innerlijke ervaringen… Behoefte aan een duik in jezelf. Actief observeren en onderzoeken van je eigen verleden, heden en toekomst? Uitgebreid met de Zelfkennismethode of gericht op een thema, met een compacte zelfverbinder Verslaving of een intensieve coachsessie? Trek alles in twijfel, maar geloof in jezelf! Meer weten? Lees hier verder! #bewustzijn #stress #faalangst #zelfbescherming #zelfkennis Online programma's Download de 'Spaces' app van Wix en meld je aan bij “Talenteer Jezelf”. Zo blijf je op de hoogte en heb je makkelijk toegang tot de online programma's. Je kunt de online challenges ook op de website vinden.

Blogs over #EQ emotionele competentie Het is al weer lang geleden dat ik een blog geschreven heb. Dat is enerzijds een goed teken, ik heb het lekker druk. Maar ik mis het wel! Als ik schrijf dan voel ik het in heel mijn lichaam. Mijn nieuwsgierigheid staat aan, ik lees, ik zoek, ik kijk, ik verbind, ik bruis en zo is schrijven voor mij een emotioneel proces. Drijfveren en motivatie worden gevoed door mijn gevoelens. Daar zit de inspiratie, zo ontstaat een creatieve stroomversnelling; flow. Dus wat mij helpt is een thema zoeken dat mij aan het hart gaat en daar over bloggen. De komende tijd staat het belang van gevoelens dan ook centraal. In gesprek met collega’s en klanten gaat het de laatste tijd weer regelmatig over de nadruk die we leggen op het brein en op het belang dat we hechten aan cognitie. We zijn vaak opgevoed vanuit de mentaliteit ‘niet zeuren maar doorzetten’. Gevoelens zijn maar lastig, moeilijk en ingewikkeld. De laatste jaren brengen onderzoekers toch iets heel anders in beeld. Daar wil ik de aandacht maar weer eens op vestigen. Ik hoop hiermee je interesse te wekken, zodat je jezelf verder gaat verdiepen in deze boeiende ‘onderwaterwereld’. Gevoelens zijn de motor! Natuurlijk heb ik daar in het verleden al meer over geschreven. Het is de moeite waard om te beginnen met lezen bij het blog; Gevoelens als motor. Een blog over de ZelfKennisMethode als de Theory of Positive Desintegration (TPD). Dabrowski komt vast nog vaker voorbij, en krijgt gezelschap van o.a. Daniel Goleman, neuroloog Antonio Damasio en we beginnen nu met ‘Emodiversiteit’ van Jordi Quoidbach. Emodiversiteit Onderzoek laat zien dat ‘emodiversiteit (1)’ sterk bijdraagt aan zowel mentale als fysieke gezondheid! Emo-diversiteit is de mate, waarin je onderscheid kunt maken tussen verschillen in lichamelijke sensaties, emotionele gevoelens en ervaringen en de intensiteit daarvan. Hoe meer we ons bewust zijn van onze innerlijke wereld en hieraan ook woorden kunnen geven, hoe beter we in staat zijn woorden te geven aan wat er zich binnen in ons afspeelt en dat te delen met anderen. Als we het bij onszelf herkennen, kunnen we dit ook bij de ander zien. “Het vermogen je eigen gevoelens te herkennen in intensiteit en nuancering is een vaardigheid en een belangrijke factor voor het ervaren van vitaliteit, veerkracht en welbevinden.” Jordi Quoidbach In onze begeleiding willen we als ZKM-coaches recht doen aan deze diversiteit en de ambivalentie van gevoelens. Denk maar aan een verandering van werk of positie, dat is een uitdaging. Je hebt zin om die aan te gaan, maar het geeft je misschien ook slapeloze nachten. Leuk, en spannend tegelijkertijd! Het inzicht in die ‘tegenkrachten’ brengt weer beweging. Je heb naast de voorbeelden in je leven waar het er donker en zwart uitziet, en je niet weet hoe je daarmee om moet gaan, altijd vergelijkbare situaties waarin je een bepaalde keus gemaakt hebt, waar je wel met een goed gevoel aan terugdenkt. ​ Juist in de combinatie van affectieve en motivationele aspecten ligt ook een belangrijk onderscheid tussen burn-out en depressie of chronische vermoeidheid. De basis van bevlogenheid ligt op de eerste plaats op het affectief niveau. ​Over-presteren is een vorm van zelfbevestiging, terwijl bevlogen werknemers het werk, interessant en de moeite waard vinden. Wanneer werknemers niet meer kunnen aangeven wat hun drijfveren zijn, dan zijn ze mogelijk opgebrand. In een gesprek kun je peilen naar welke kant de balans overhelt. Wat we als zinvol ervaren geeft ons energie, maar zinloos werk put ons uit. Geluk is leren balanceren! Het onderzoek van Jordi Quoidbach ondersteunt het belang van het inlassen van tijd voor positieve en fijne ervaringen gedurende een dag. Dat lijkt een inkopper, net als het belang van leuke sociale activiteiten die ons geluk verhogen. Maar het eerste wat we doen als we stress en druk ervaren, is het opzij zetten van deze leuke activiteiten. Dat zie ik zelf ook als coach bij mijn klanten met burn-out klachten, er worden activiteiten geschrapt; energievreters komen makkelijk in beeld; maar het is een stuk lastiger om ook echt tijd te investeren in activiteiten die energie geven, daar komt vaak een schuldgevoel bij kijken. Terwijl het verhogen van ons geluksgevoel ook direct invloed zal hebben op onze productiviteit. Happiness Is a Delicate Balance | Jordi Quoidbach : https://youtu.be/uv-gLaNBx6g In plaats van je emoties te onderdrukken, te verstoppen of te ontlopen en afleiding te zoeken, is het voor je gevoel van geluk juist goed om te oefenen met je gevoelens. Ze bewust te worden in je lichaam. Wat voel ik nu eigenlijk? Gooi je anker eens uit... En sta stil bij wat er in je omgaat. Wanneer je fysiek en gevoelsmatig weer in contact bent met je talenten voel je de beweging, het houvast, de warmte en de kracht. Gevoelens geven je zo richting om uit je valkuil te stappen. Je gedachten zijn vaak maar druk met het zoeken naar houvast, ze bewegen binnen je valkuil en zorgen ervoor dat je het contact met jouw binnenwereld verliest. Door te voelen verleg je de focus weer naar binnen. Zo ontstaat er weer balans tussen geven en nemen, tussen jou en de ander… Gevoelens toelaten en leren begrijpen, helpt je groeien. Je weet weer wat je wilt, je kunt je grenzen aangeven en je wordt zichtbaarder. Talenteer Jezelf! #geluk #eq #werkenaangeluk #gevoelens Bronnen: 1 Emodiversity and the Emotional Ecosystem van Quoidbach e.a (2014) 2 Bevlogenheid een begrip gemeten van Schaufeli & Bakker, 2004 3 De Zelf-Determinatie Theorie van Deci et al., 2001; Gagné & Deci, 2005, Hoogsensitief en werk Het maakt alle verschil of je als hoogsensitief persoon met je eigenschap hebt leren omgaan of niet. Degene die de overprikkeling kunnen hanteren, zien het als voordeel. Degene die daar niet mee om hebben leren gaan, voelen het als een last. Het is daarom belangrijk de valkuilen en kwaliteiten van je eigenschap te leren begrijpen. Erkennen en herkennen van je eigen unieke talenten en deze inzetten in je leven is belangrijk voor jouw werkgeluk. Maak een afspraak voor een kennismakingsgesprek! ​ “Ik wil mijn veerkracht vergroten door meer acceptatie, en niet alle verantwoordelijkheden naar mezelf toe te trekken. Leren delegeren.” Online programma's Download de 'Spaces' app van Wix en meld je aan bij “Talenteer Jezelf”. Zo blijf je op de hoogte en heb je makkelijk toegang tot de online programma's. Je kunt de online challenges ook op de website vinden.

Reeks #blogs over #hoogbegaafdheid en #werk Gezondheid wordt veel genoemd als belemmerende factor voor werk in het onderzoek van het instituut hoogbegaafdheid volwassenen (IHBV). Het gaat dan niet alleen om fysieke zaken, maar bijvoorbeeld ook om arbeidsongeschiktheid, en psychische klachten. Burn-out, depressiviteit en overspannenheid worden regelmatig genoemd. Wat ook vaak genoemd zijn bore-out, dingen zijn saai, uitdaging nodig, verveling, gek van onlogische procedures en dergelijke. “Een nieuwe baan geeft nieuwe ellende. Als er structureel niks verandert ga ik niet meer werken. Ik blijf tegen dezelfde dingen aanlopen.” In dit blog in de reeks hoogbegaafdheid en werk, waar lopen mijn vaak begaafde en sensitieve klanten tegenaan, gaan we in op deze onder-belasting, de verveling, de traagheid oftewel de bore-out. De bore-out is een nog vrij onbekend fenomeen dat meer onder de aandacht zou moeten komen. We denken nog vaak onterecht dat werknemers alleen ziek kunnen worden van een te hoge werkdruk. We realiseren ons niet dat ook een te lage werkdruk een negatieve uitwerking kan hebben op de mentale en fysieke gesteldheid. Je bent eind 20, begin 30 je hebt gestudeerd, keuzes gemaakt en ervaring opgedaan, maar er ontstaat een gevoel van twijfel. “Is dit het nu?” Een gevoel van verveling! Al die energie en ambitie krijgt gewoon geen ruimte. De klok krijgt te veel aandacht en wordt een obsessie. “Alleen fysieke inspanning geeft mij nog energie en een vlucht uit de tijd”, vertelt één van mijn klanten. Langdurige verveling kan leiden tot stress, depressieve gevoelens, futloosheid, gebrek aan zelfvertrouwen, gebrek aan zelfrespect en algehele demotivatie. "Ik 'moet' zoveel, maar wat wil ik nu eigenlijk?" Uitdaging zelfkennis: hoe word ik gelukkig in mijn werk? Wie ben ik en wat wil ik nu echt? Als je niet zo tegen alles op zou zien, wat zou je dan doen? Hoe komt het dat je niet leeft vanuit die drijfveren? Kijk naar binnen, wat houd je tegen? Waar zit de angst? Waar zit die twijfel? Maar belangrijker nog, waar zit het verlangen? Vaak weet je in zo’n situatie wel dat je weg wilt, maar heb je niet zo’n duidelijk beeld van jezelf. Je weet niet hoe je hier terechtgekomen bent en wat je dan wel wilt en blijft daardoor misschien toch nog hangen in zo’n situatie tot het écht niet meer gaat en je lichaam je een halt toeroept. In een bore-out zijn gevoelens vaak afgestompt, de enige die er nog wel zijn vaak de negatieve gevoelens van frustratie, woede en teleurstelling. Uitdaging zelfvertrouwen: Als je met voldoende zelfvertrouwen je werk kunt doen, is het makkelijker om initiatieven te nemen en uitdagingen op te zoeken. Om voldoening uit je werk te halen is het belangrijk dat je kunt groeien. Onderzoek je talenten en successen. Waar ben je goed in, waar krijg je energie van? Op dit moment kan het makkelijker zijn om eerst weer te kijken wat je echt niet wilt! Of kijk eens terug, wat deed je vroeger met plezier? Een belangrijk element bij een bore-out hoeft niet de verveling, het gebrek aan prikkels op zich te zijn, maar het kan ‘m ook zitten in de vrijheid, de autonomie die jij ervaart. Als een situatie vastligt en je de controle mist dan ontstaat een gevoel van hopeloosheid. Hulpeloosheid komt weer voort uit gebrek aan verbinding, je geïsoleerd, anders en alleen voelen. Je machteloos blijven voelen zorgt weer voor het verlies van hoop. Zo ontstaat vanuit de wisselwerking tussen hopeloosheid en hulpeloosheid een negatieve spiraal. Je voelt je gevangen zitten. Soms zit je letterlijk gevangen in je lichaam, omdat je maar blijft malen, je bedenkt van alles, maar komt tot niets. Uitdaging autonomie, ruimte voor initiatief: In hoeverre kun je kiezen voor een specifieke activiteit en krijg je de ruimte om die zo uit te voeren als jij wilt? Bij autonomie hoort verantwoordelijkheid en zelfsturing. Welke ruimte heb jij nodig? Hoe ziet het bedrijf, de organisatie en het werk eruit dat hierbij past? “Een hoogbegaafde is een snelle en slimme denker, die complexe zaken aankan. Autonoom, nieuwsgierig en gedreven van aard. Een sensitief en emotioneel mens, intens levend. Hij of zij schept plezier in creëren. Perfectionistisch, met een kritische houding en een groot rechtvaardigheidsgevoel. Creatief, snel, intens en complex!” ~ Delphi-model ~ Een bore-out kan iedereen treffen! Een bore-out raakt een hoogbegaafde diep vanwege de vele talenten en gedrevenheid. Er ontstaat zo echt een gevoel van leegte. De behoefte aan ‘nuttig’ voelen, iets van betekenis doen is intens aanwezig. De traagheid van bepaalde procedures, vergaderingen en veranderingen kunnen extreem frustreren en uiteindelijk verlammen. De behoefte om buiten de lijntjes te kleuren en denken is nodig om gemotiveerd te blijven. Maar net als bij iedereen spelen bepaalde omstandigheden vaak een verzwarende rol. Uitdaging: Vanuit het herontdekken van jezelf inclusief jouw begaafdheid of sensitiviteit, de aanvaarding en zelfcompassie, ontstaat weer energie, ruimte en behoefte aan zinvol en betekenisvol werk en positieve werkrelaties. De echt rust en ontspanning bereik je vaak pas als je ook de externe prikkels, het werk dat niet bij jouw behoeften past en voor de intense verveling zorgt wegvalt. Je het ‘moeten’ kunt parkeren en er ruimte is voor gevoelens en het fysiek en mentaal herstel kan beginnen. Behoefte aan herkenning? In het boek “Vechten tegen verveling – Gevangen in een bore-out” van Frouke Vermeulen speelt hoog-sensitiviteit en hoogbegaafdheid een rol en vindt je vast veel herkenning. Behoefte aan begeleiding? Maak eens een afspraak voor een gratis kennismakingsgesprek. #depressie #boreout #zelfkennis #autonomie #werkenaangeluk #zingeving Bronnen: Onderzoek IHBV: Rapport-Hoogbegaafde-Volwassenen-Zonder-Werk-v1.00.pdf “Vechten tegen verveling – Gevangen in een bore-out” van Frouke Vermeulen. Online programma's Download de 'Spaces' app van Wix en meld je aan bij “Talenteer Jezelf”. Zo blijf je op de hoogte en heb je makkelijk toegang tot de online programma's. Je kunt de online challenges ook op de website vinden.

Reeks #blogs over #Perfectionisme Teleurstelling ontstaat wanneer jouw verwachtingen niet uitkomen. Als jouw behoeften en verlangens geen ruimte krijgen, niet gezien worden en niet vervuld worden. We hebben het dus over iets dat echt belangrijk voor je is. Open zijn over deze behoefte maakt je kwetsbaar. We hebben dan ook de neiging om teleurstelling snel weer in te slikken. Vaak komt die dan toch in een andere vorm wel naar buiten. Je hebt het hele huis gepoetst, boodschappen gedaan en bent een maaltijd aan het bereiden voor het hele gezin. Je wilt weer eens echt gezellig wat tijd samen doorbrengen. Je dochter komt thuis, gooit haar spullen in een hoek, trekt een paar kasten open en maakt snel wat eten voor zichzelf. Ze zwaait en vertrekt naar een vriendin, en laat jou met de ravage in de keuken achter. Deze teleurstelling verandert al snel in frustratie en boosheid. Waar doe ik het eigenlijk voor? Het verlangen aan verbinding, samenzijn ligt nu nog verder buiten je bereik. De Pleaser Met onze neiging om onze teleurstelling te verbergen, want wie wil zich nu zo machteloos voelen, verstoppen we ook ons verlangen, verstoppen we onszelf. Maar als je toch probeert stil te staan bij het gevoel van teleurstelling en wat eronder ligt onderzoekt, kom je vaak op verrassende thema’s. Je voelt de afwijzing, je voelt je in de steek gelaten. Je bent blijkbaar niet de moeite waard, je doet het niet goed genoeg. Als je het gevoel en patroon niet herkent, kan de zorgzaamheid en betrokkenheid doorslaan en jouw kwaliteit verandert in een valkuil, de pleaser. Je gaat steeds harder werken en je best doen. Daarmee raak je steeds verder verwijderd van jouw werkelijke behoeften. De perfectionist wordt geboren. Als ik maar nog beter mijn best doe... Vanuit frustratie kan er ook een tegenovergestelde persoon ontstaan, want ik doe het toch nooit goed, dus waarom zou ik eigenlijk nog iets doen?! De zorgzaamheid en betrokkenheid is de kwaliteit en positieve vorm van de pleaser, daarin ligt ook iets van jezelf. Een belangrijke onderliggende waarde. Jij vindt iets belangrijk om je voor in te zetten. Iedereen verdient aandacht en ruimte in deze maatschappij. Je hebt een groot en warm hart. Het gaat om dingen waar je zelf ook van geniet, waar je energie van krijgt. De grote betrokkenheid kan je in flow brengen. De pleaser die raakt juist energie kwijt, door overal ja op te zeggen, er altijd te zijn voor anderen en geen ruimte voor zichzelf in te nemen. Want jij wil een ander toch niet lastig vallen, je lost jouw problemen wel zelf op. Het kan zijn dat je zo gericht bent op de ander, dat je jezelf niet meer bent, jezelf niet meer kent. Gaat twijfelen over keuzes die je wilt maken. Je weet eigenlijk niet meer wat voor jou nu écht belangrijk is. Het gebrek aan zingeving kan tot uiting komen in burn-out of een depressie. Als je dit zo leest dan begrijp je waarschijnlijk wel dat de pleaser regelmatig opduikt tijdens mijn coachsessie ‘Gooi het roer om!’ Een interessante sessie als je een blokkade, een conflict of patroon wilt onderzoeken. Jezelf erg kunt vastdenken, moeilijk een keuze kunt maken. Als we bij deze sessie gebruik maken van een onderdeel uit de ZKM; het scoren van de gevoelens in de huidige situatie, dan zie je dat teleurstelling vaak hoog scoort. Het optellen van gevoelens geeft dan een beeld van machteloosheid, het gevoel vast te zitten. Deze situatie kost heel erg veel energie, niet alleen door het daadwerkelijk bezig zijn met het zorgen voor de ander, en het iedereen maar naar de zin maken. Maar daarbij ben je in je hoofd vaak nog harder aan het werk, wat zouden anderen daar nu van vinden? Misschien vinden ze het wel een stom idee, en vinden ze mij wel stom. Je bent je plannen, de ideeën die je energie zouden kunnen geven ook aan het ondergraven en afwijzen. Je wijst jezelf af en komt vast te zitten. Als je het gevoel hebt vast te zitten? Op de eerste plaats is het jouw bewustzijn van deze gevoelens en de onderliggende patronen, dat het al makkelijker maakt een aantal mogelijkheden naast elkaar te zien, of misschien wel niet meteen te hoeven beslissen, er de tijd voor nemen en niet het gevoel te hebben dat je per se moet kiezen. Want ook dat hoeft niet! Door hier bewust mee om te gaan krijg je weer grip. Op de tweede plaats: Door het bewustzijn kun je verwachtingen bespreekbaar maken. Ga er niet vanuit dat de ander het wel snapt of begrijpt en alles weet zonder woorden. Aannames veroorzaken juist teleurstelling. Ook al voelt het kwetsbaar, zo zichtbaar en open je behoeften te bespreken, je kunt het hebben! Ten derde, de positieve betekenis van de gevoelens wordt ook zichtbaar: Je ziet dat de teleurstelling voortkomt uit betrokkenheid, een groot en warm hart. Je bent het waard om ook jouw eigen behoeften regelmatig te vervullen, zorgen dat je weer oplaadt en energie krijgt. Even wat aandacht voor jezelf. Dan heb je ook weer ruimte voor die ander. Hoe zou je het vinden als jouw dochter dit gedrag vertoont of een vriendin? Dit is geen egoïsme, maar zelfzorg. Ongezond egoïsme is vernauwend en beperkend. Gezond egoïsme geeft ruimte en overzicht. Wat je een ander gunt, ook jezelf gunnen! Op de vierde plaats: volg de energie! Waar zit nog wel energie? Je zit in een situatie waar die energie wegsijpelt en ervaart momenten dat je echt doodop bent? Maar waar gaan je ogen nog van glinsteren en glanzen? Soms moet je dat in het verleden zoeken, in herinneringen, omdat er weinig energie in je huidige leven te vinden valt. Het verlangen weer aanwakkeren, een sterke behoefte van binnenuit maakt het makkelijker om de moeilijke stappen hierin toch weer te zetten. Wat is de eerste beweging die je hierin zou kunnen maken? Tenslotte: Je hoeft het niet alleen te doen! De eerste stap kan ook de verbinding opzoeken zijn. Verbinding met gelijkgestemden, het sparren met de ander! Dat wakkert de energie weer verder aan! Plannen maken, creativiteit en ontwikkeling! Hoge verwachtingen en grote betrokkenheid kunnen je ver brengen en juist energie geven als ze van binnenuit komen en je ze kunt delen. Een coachsessie 'Gooi het roer om', kan die eerste stap zichtbaar maken. Wil je wat meer inzoomen op wat je werkelijk beweegt? Dat kan met de ZelfReflector Zingeving. Wil je de onderliggende patronen echt aanpakken, dan is een Zelfonderzoek een goede manier. Met deze methode kijk je als het ware ook echt onder het wateroppervlak. De Blogs over kwetsbaarheid en de interne criticus en over zelfcompassie zijn een mooie aanvulling. Lees voor de verdieping ook mijn gratis eBook 'Kunst van Zelfreflectie' via het ledengedeelte; Zelfonderzoek Coachsessie de Perfecte Perfectionist: lees de flyer Online programma's Download de 'Spaces' app van Wix en meld je aan bij “Talenteer Jezelf”. Zo blijf je op de hoogte en heb je makkelijk toegang tot de online programma's. Je kunt de online challenges ook op de website vinden.

Door een leuke win-actie* werd ik aan het denken gezet over mijn geliefde emotie. Hoop! Dat is wat meteen in mij opkwam als de mooiste emotie. Misschien is het meer een gevoel, maar in de algehele spraakverwarring die heerst over deze twee woorden voel ik hierbij geen enkele belemmering om te kiezen voor datgene wat mij altijd overeind heeft gehouden. Soms naïef, maar altijd met veel verlangen. Geloof in het goede van de mens. Hoop op een wereld met meer gelijkheid, respect voor alles wat leeft en vanuit verbinding. Hoop op meer onderling begrip, respect en oordeelloosheid. Zingeving, betekenisgeving die uitgaat van persoonlijke groei en ontwikkeling. Kortom een idealist in hart en nieren, die de positieve kanten van het leven blijft zoeken ook wanneer dat erg lastig is. Het heeft mij uit de put gehaald, in beweging gebracht, ondanks teleurstelling, verdriet en pijn. Het is soms nog maar een klein teleurgesteld vlammetje, maar het is de sterkste emotie die er is en het geeft mij altijd weer kracht! De weg van de hoop Diep in onszelf dragen we hoop: als dat niet het geval is, is er geen hoop. Hoop is de kwaliteit van de ziel en hangt niet af van wat er in de wereld gebeurt. Hoop is niet te voorspellen of vooruit te zien. Het is een gerichtheid van de geest, een gerichtheid van het hart, voorbij de horizon verankerd. Hoop in deze diepe krachtige betekenis is niet het zelfde als vreugde omdat alles goed gaat of bereidheid je in te zetten voor wat succes heeft. Hoop is ergens voor werken omdat het goed is, niet alleen omdat het kans van slagen heeft. Hoop is niet hetzelfde als optimisme evenmin overtuiging dat iets goed zal aflopen. Wel de zekerheid dat iets zinvol is afgezien van de afloop, het resultaat. Václav Havel Hoop breekt je los van angst en wanhoop. Het geeft weer ruimte om het grotere geheel te zien. Het maakt creatief en biedt alle vrijheid om te dromen. Hoe onzeker iets ook is, verandering is altijd mogelijk. Het is geloven in een betere toekomst en het motiveert en inspireert om daar naartoe te werken. Misschien is dat wel Mindset? Dat je altijd de mogelijkheid ziet om te groeien en iets te veranderen. Hoop is een motiverende kracht voor ontwikkeling die zich onderscheidt van optimisme doordat het rekening houdt met mogelijke tegenslagen en in staat is om in alternatieven te denken. Zo vergroot hoop ons doorzettingsvermogen en onze creativiteit. Het is bewustwording en bewustzijn van de discrepantie in realiteit en ideaal. Als de basis van een Groei-Mindset eigenlijk Hoop is, dan houdt dat meteen in dat er Geloof in jezelf nodig is. Zonder vertrouwen in je eigen kunnen en mogelijkheden heeft hoop geen kans. Hoop vraagt om visie en zingeving. Betekenis die je koppelt aan een toekomst. Hoop doet leven! Zo komen we weer terug bij de basisbehoeften van de mens autonomie en verbinding. Zelfverwerkelijking in verbinding wordt bezieling, volheid, kracht en eenheid. Opvoeding Met zijn afscheidsrede hield hoogleraar pedagogiek Micha de Winter een hoopvol pleidooi voor optimistische opvoedkunde (31 mei 2017). Het gaat hem er om dat opvoeders leed en onrecht gepaard laten gaan met hoop en mogelijkheden. “We moeten perspectief bieden.” “Ik kan niet beloven dat ik niks meer van me laat horen. Pedagogiek is niet alleen maar werk, het is ook wat ik belangrijk vind.” Zo belangrijk, dat hij zijn vak in zijn toespraak zelfs het antwoord op cultuurpessimisme noemt: ‘Als je kinderen van jongs af aan weet mee te geven dat ze ertoe doen, dat de samenleving ook op hén zit te wachten, dan motiveer je ze om zich in te spannen en zich te ontwikkelen.’ Het gaat niet om individuele doelen, verduidelijkt hij. “Ouders vinden het belangrijk dat hun kind gelukkig wordt. Voor mij telt net zo goed of ze bij een gemeenschap horen, iets voor een ander kunnen doen.” De samenleving zit volgens de hoogleraar te springen om hoopvolle en optimistische burgers die met elkaar wat van de wereld willen maken. Ouders zou hij aanraden om af en toe een ‘hoop-check’ te doen. “Hou jezelf tegen het licht als opvoeder. Leef je optimisme voor?” De afscheidsrede van hoogleraar pedagogiek Micha de Winter is de moeite waard om te lezen! * Win actie: https://www.facebook.com/alotofcomplexity/ #hoop #Emotioneel #gevoelens #mindset #zingeving #opvoeding

Reeks #blogs over #stress en #burnout Er zijn allerlei gebeurtenissen die stress kunnen veroorzaken, met name als een aantal daarvan in een bepaalde periode samenvalt. En dat lijkt regelmatig zo te moeten zijn. Je kunt dan denken aan verandering van werk, een verhuizing of een geboorte. Ook zijn er ‘slepende situaties‘ die stress kunnen geven: moeilijkheden bij een van de kinderen, een slechte verstandhouding met de buren of mantelzorg. Meestal gaat het toch om verlieservaringen, afscheid en rouw vragen veel flexibiliteit en aanpassingsvermogen. Deze gebeurtenissen in je privéleven kunnen ook invloed op je functioneren in het werk hebben. In de werksituatie zijn een viertal factoren het meest stressvol en ‘ziekmakend’: 1. onduidelijkheid over taken, bevoegdheden en verantwoordelijkheden 2. tegenstrijdige verwachtingen en eisen 3. te grote werkbelasting 4. onzekerheid over de functie in de toekomst en promotiemogelijkheden Het is (gelukkig) niet zo dat deze gebeurtenissen altijd bij iedereen veel stress oproepen. Het grootste risico lopen mensen die er een soort roofbouwachtige manier van werken en leven op na lijken te houden. Altijd gehaast en gejaagd. Je wil meer presteren in steeds minder tijd. Je ervaart veel faalangst en onzekerheid met een sterke bewijsdrang. Je kunt moeilijk ontspannen en genieten. Je moet vooral zinvol en nuttig bezig zijn van jezelf en je negeert lichamelijke signalen van vermoeidheid en put jezelf uit. Stress kan ik voorkomen door… Een deel van de stress veroorzaak je dus zelf en kun je voorkomen. Hieronder vind je tien richtlijnen, die onnodige, ongezonde stress verminderen. Wat is op jou van toepassing? Waar zit op dit moment de stress? Of hoe kun je deze stress voorkomen? Wat zijn jouw persoonlijke valkuilen? Waar zit ruimte om je te ontwikkelen? 1. Zorgvuldig nadenken voor het nemen van beslissingen. Geef jezelf de tijd en ruimte om ‘voors en tegens’ tegen elkaar af te wegen, erover na te denken en er met anderen over te praten. Hierdoor voorkom je dat er consequenties ontstaan waar je later spijt van krijgt. Dat je blijft piekeren en twijfelen of het wel de ‘juiste’ keuze was. 2. Flexibel te zijn in het terugdraaien van verkeerde beslissingen. Regels als ‘wie A zegt, moet ook B zeggen’ of afspraak is afspraak’ niet tot in het ‘ongezonde’ doorvoeren. Na een heroverweging vanuit nieuwe ervaringen, feiten en omstandigheden geven soms een andere uitkomst. 3. Het afwerken van kleine klussen. Zonder uitstelgedrag - wat weer niet hetzelfde is als gehaast - afwerken van kleine klussen voorkomt dat dingen zich opstapelen tot een grote berg, waarover je het overzicht verliest. Door het maken van een taken- en prioriteitenlijst breng je ordening en structuur aan van buiten en ‘van binnen’. Je krijgt ook zicht op de klussen die eigenlijk nog te groot zijn of waar je nog informatie voor mist. 4. Lichaamsbewustzijn; je bewust worden van spanningssignalen; zoals de steen op je maag, hoofdpijn, gejaagdheid en vermoeidheid. Dat is een voorwaarde om gas terug te kunnen nemen, pauzeren, of je te ontspannen. Het zijn signalen voor verder onderzoek naar de oorzaak ervan en het ondernemen van actie. Stel jezelf regelmatig vragen en doe aan zelfreflectie. 5. Het bewust worden van onbewuste dienstvaardigheid. Het anderen naar de zin maken, zonder dat dit nodig is. Leer jezelf afvragen of je het werkelijk wil of kan doen. Heb je er ruimte voor of gaat het ten koste van jezelf? Zadel jezelf niet met meer werk op dan nodig is. Geef jezelf ruimte om eerst na te denken. Dus reageer bij alles met; ik laat het even zakken, moet even mijn agenda checken of ik kom er morgen op terug. 6. Stress voorkomen begint met het afbakenen van grenzen. Je niet automatisch aanpassen aan de anderen, maar jezelf steeds meenemen in de keuzes die je maakt. Jouw eigen behoeften en wensen als uitgangspunt nemen. Zo krijg je invloed op de verwachtingen van anderen; je geeft ze informatie over de grenzen van jouw draagkracht. Dat voorkomt dat je steeds dezelfde gesprekken voert en weer opnieuw het ongemak voelt om nee te zeggen. Natuurlijk niet altijd te voorkomen, maar als het kan! 7. Doorvragen bij onduidelijke taken en opdrachten. Je hoeft geen genoegen te nemen met taken of opdrachten die onduidelijk zijn. Jij hoeft niet het denkwerk voor anderen op te knappen, maar hebt het recht te vragen om verduidelijking of uitleg, wanneer je dingen niet begrijpt. Dit is geen bewijs van onvoldoende intelligentie, motivatie of werkbetrokkenheid, maar een teken van zorgvuldige ordening en afweging. Bij studie of werk, maar bedenk ook op andere momenten eens of je misschien informatie mist. 8. Stress voorkomen begint met het jezelf toestaan fouten te maken. Zo maak je een begin met het opgeven van een perfectionistische instelling. Dit betekent niet dat je een houding aanneemt van ‘laat maar waaien’ en ‘het zal mijn tijd wel duren’ , maar een instelling hebt om je werk zo goed mogelijk te doen, zonder van jezelf te eisen dat alles foutloos en perfect moet gebeuren. Goed is goed genoeg! Je kent je eigen kwaliteiten en beperkingen en ziet gemaakte fouten als onderdelen van een leerproces in plaats van bewijzen van onvermogen, falen en incompetentie. Juist dan ben je in staat jezelf te ‘perfectioneren’. Want dan ga je uit van ontwikkeling. Heb je het gevoel dat je iets te bewijzen hebt, dan zit je gevangen in het onvermogen van de perfectionist. 9. Stress voorkomen begint met het zorgen voor evenwicht tussen de drie pijlers van het leven: werk, sociale contacten en hobby’s. Een gezond functionerend mens is in staat tot drie fundamentele dingen: werken, spelen en liefhebben. Het onderhouden van contacten met anderen, bij wie je je geaccepteerd, vertrouwd en veilig voelt, en het kunnen genieten van activiteiten, waarin je jezelf kwijt kan, zijn even essentieel als werk verrichten, dat je prettig en zinvol vindt. 10. Een belangrijke buffer tegen stressfactoren: is sociale ondersteuning in de vorm van praktische hulp en emotioneel steun. Vooral waardering, genegenheid, betrokkenheid, vertrouwen en begrip, zijn erg belangrijk. Trek je dus niet te veel terug als je het moeilijk hebt. Mogelijke steunverleners zijn familie, partner, de directe leidinggevende en collega’s of medestudenten. De diverse thema’s komen in verschillende blogs terug en komen dan uitgebreider aan bod. #balans #uitstelgedrag #piekeren #keuzes Zorg dat je op de hoogte blijft van updates voor meer tips en tools. En mis je iets? Wil je iets meer weten over een bepaald thema? Laat het me weten. Dan neem ik dat mee als inspiratie voor een volgend blog. Bron: Reader Psychische ziektebeelden en re-integratiemogelijkheden IVA-opleidingen, Hoofdstuk 1. Modellen voor de sociaal-medische beoordeling bij verzuim door Wim H.J. Lancée, 1.2.3 Het stressmodel. Stress en Burn-Out Coaching Vitaliteit gaat over veel meer dan lichamelijke gezondheid. Het gaat om energie, veerkracht, motivatie en vrijheid. Wil je meer rust en ontspannen in het leven staan? Wil je weer gemotiveerd en met energie nieuwe dingen aanpakken? Meer ‘innerlijke balans’ in je leven? Je kunt pas vooruit als je weet wat je tegenhoudt. https://www.talenteerjezelf.com/stress-en-burn-out Online programma's Download de 'Spaces' app van Wix en meld je aan bij “Talenteer Jezelf”. Zo blijf je op de hoogte en heb je makkelijk toegang tot de online programma's. Je kunt de online challenges ook op de website vinden.

Reeks #blogs over #Perfectionisme Kwetsbaarheid wordt als iets negatiefs gezien. Het wordt op een hoop gegooid met zwakte en afhankelijkheid. Dat hangt sterk samen met onze kindertijd. Een periode waarin we erg afhankelijk zijn van onze verzorgers. Als kind ontdekken we allerlei manieren om onszelf te wapenen tegen kwetsbaarheid. Om te voorkomen dat we gekwetst, gekleineerd, teleurgesteld en afgewezen worden ontwikkelen hele sterke kwaliteiten waarmee we onszelf beschermen. We verstoppen, weren gevoelens af, met harnas en schild treden we de gevaarlijke wereld tegemoet. Alles is gericht op het voorkomen van zelf-afwijzing of afwijzing door anderen. Herken jij de drie belangrijkste tactieken waarmee wij onszelf afschermen voor kwetsbaarheid? Wantrouwen tegenover geluk Geluk kan je een akelig gevoel geven. Iedereen is gezond, je krijgt een promotie...shit! Dat kan niet goed zijn! Dat is te mooi om waar te zijn! Je bedenkt steeds allerlei rampscenario's. Je wantrouwen groeit, waardoor je steeds minder geluk ervaart. Het is makkelijker met teleurstelling te leven, dan 'm echt te voelen. Perfectionisme Als ik alles maar perfect doe, kan ik pijnlijke gevoelens van afkeuring, schaamte en verwijten voorkomen of beperken. Het probleem is alleen dat perfectionisme niet bestaat. Het is nooit genoeg! Je bent nooit dun, mooi, gezond, slim, perfect of succesvol genoeg. Streven naar perfectie wordt een uitputtingsslag. Perfectionisme maakt juist extra kwetsbaar omdat het leidt tot nog méér schaamte en zelfverwijt. "Het is mijn eigen schuld. Ik ben niet goed genoeg." Zelfverdoving Manieren waarop we de scherpe kantjes van het leven afhalen. De belangrijkste vorm van zelfverdoving is volgens Brown de druk-druk-druk-strategie. Andere vormen zijn drugs- en medicijngebruik, alcohol, suiker, social media en gamen. Met allerlei middelen proberen we onze spanningen te verlichten en het gevoel van verlies aan controle, de zware eisen en onze mislukkingen te onderdrukken. Ook proberen we ons gevoel van gebrek aan verbinding te verzachten. Brené Brown benoemt in haar boek, de kracht van kwetsbaarheid nog een aantal andere tactieken, nog wat maskers en minder vaak gebruikte wapenrusting zoals: Strijder of slachtoffer; jezelf laten verleiden tot een zwart-wit denken, waarin alleen winnen en verliezen bestaat. Macht of machteloosheid. Maar wat is succes nu eigenlijk? Schijnwerpertactiek; dit is het delen van persoonlijke verhalen en onzekerheden met iemand die we eigenlijk niet goed genoeg kennen. Onbewust verkeerd gebruik maken van kwetsbaarheid. Er bestaat ook een verwante tactiek, bewust misbruik maken van kwetsbaarheid om anderen te manipuleren. De Snelkraaktechniek; je vernielt de sociale grenzen van anderen met intieme informatie en grist snel zo veel mogelijk aandacht en energie mee. Zigzaggen; je kunt kwetsbaarheid ook proberen te ontlopen door het te ontduiken, verstoppen, rationaliseren, doen alsof, uitstellen, liegen, schuld afschuiven, negeren of zelfs te bagatelliseren. Hierdoor ontstaat een gevoel van schijncontrole. Perfect voor het ontlopen van conflicten en confrontaties! Hatelijkheid, cynisme, kritiek en onverschilligheid; de moed van een ander is als een spiegel waarin we onze eigen angst zien. In plaats van deze angst onder ogen te zien en moedig te zijn, kiezen we voor de makkelijke weg van de aanval; afkraken, cynisme en onverschilligheid “achter hatelijkheid zit meestal kwetsbaarheid”. Zie jij hier ook een puber met zijn handen in de zakken van zijn capuchonvest door de gangen van school slenteren? Zo houdt je jezelf dus op het veilige pad! Alleen, hoe veilig is dat pad? Stel je voor dat je het leuk vindt om te schrijven, te zingen of te dansen. Het idee komt in je op om dit met anderen te gaan delen middels een blog of een optreden. Je twijfelt, je innerlijke criticus roert zich en dreigt met de zelfafwijzing dat je een aansteller bent die de aandacht naar zich toe wil trekken. Of hij dreigt met de afwijzing van anderen: ze lachen je uit, of nog erger, negeren je. Je zucht en stelt het hele idee nog maar even uit. Is de rust in je geest nu weder gekeerd? Nee, want nu roert de innerlijke criticus zich weer met een ander oordeel: wat ben je toch een slappeling, wees toch eens sterk! Kortom, er is een no-win situatie, wat je ook doet, er is angst voor afwijzing. Dit komt omdat de regels die we onszelf opleggen niet consistent zijn: ik moet sterk zijn versus ik moet me kwetsbaar op kunnen stellen, ik moet een slim antwoord geven en ik mag niet arrogant zijn, ik moet assertief zijn maar ik moet vooral ook vriendelijk blijven. Als je liegt voel je jezelf waardeloos en wijs je jezelf af, maar als je eerlijk bent en de ander kwetst, wijst de ander je af. Brené Brown spreekt in haar boek de kracht van kwetsbaarheid over ‘genoeg’ als ontwapeningsstrategie. Schaamte, jezelf vergelijken met anderen en gebrek aan verbinding stimuleren het harnas. Een gezond gevoel van eigenwaarde, tevreden zijn met wat je hebt en verbinding leggen door jezelf te laten zien. Dat vraagt om risico’s nemen en fouten maken... Dat vraagt om zelfcompassie! #Kwetsbaarheid #zelfbescherming #Perfectionisme #geluk Bronnen: De kracht van kwetsbaarheid, Brené Brown Het einde van de opvoeding, Jan Geurtz Coachsessie de Perfecte Perfectionist: lees de flyer Online programma's Download de 'Spaces' app van Wix en meld je aan bij “Talenteer Jezelf”. Zo blijf je op de hoogte en heb je makkelijk toegang tot de online programma's. Je kunt de online challenges ook op de website vinden.