In de afgelopen vijf blogs ben ik dieper ingegaan op hoogbegaafdheid en werk, waar lopen mijn vaak begaafde en sensitieve klanten tegenaan, zonder een definitie te geven van hoogbegaafdheid. Dat is het (lastige) thema van dit zesde blog! Voor mij ligt de kern in de overexicitabilities van Dabrowski. Willem Kuipers noemt het ‘extra ontvankelijk’. De vertaling ‘superstimulatie’ van Maggie Brown klinkt ook beter dan het OVER… Hoogbegaafden zijn in aanleg intens, hebben van alles

Dit vierde blog in de reeks hoogbegaafdheid en werk, waar lopen mijn vaak begaafde en sensitieve klanten tegenaan, gaat over perfectionisme en het riscico op een burn-out. Wat veel genoemd wordt in het onderzoek* van het IHBV als belemmerende factor voor werk is gezondheid. Het gaat dan niet alleen om fysieke zaken, maar bijvoorbeeld ook om arbeidsongeschiktheid, en psychische en psychiatrische klachten. Burn-out, depressiviteit en overspannenheid worden regelmatig genoemd. O

Uit een onderzoek(2) begin 2017 van het Nederlandse Instituut Hoogbegaafdheid Volwassenen (IHVB) blijkt dat het carrière pad van hoogbegaafden zich opmerkelijk vaak kenmerkt door werkloosheid of jobhopping. Een Vlaamse studie onderschrijft die resultaten. “Uit een onderzoek dat we twee jaar geleden voerden bij 352 hoogbegaafden, bleek dat ongeveer 80 procent moeilijkheden heeft om zijn plek op de arbeidsmarkt gevonden te krijgen", zegt Tessa Kieboom, oprichtster van Exentra,

Wanneer je de hele tijd gelukkig zou zijn, raak je uiteindelijk toch verveeld. Dat tevreden gevoel is op een bepaald moment niet meer genoeg. Mensen hebben behoefte aan beweging en verandering en we willen groeien. Dus passen we onze verwachtingen aan, leggen we de lat weer een beetje hoger, veranderen onze doelen en zijn zo weer even ongelukkig omdat het plaatje, onze visie van hoe het leven zou moeten zijn niet meer klopt. Als we alles zouden krijgen en nooit teleurgesteld

Het zou mooi zijn wanneer we etiketten compleet zouden kunnen laten vallen. Labels geven je tenslotte alleen maar het idee dat persoonlijkheid statisch is: ‘zo ben ik nu eenmaal’! Een etiket legt je vast in een bepaalde stereotypering. We hebben al gezien dat sommige labels, zoals onderpresteren psychische schade en een laag zelfbeeld kunnen opleveren. Dat het etiket hoogbegaafdheid verwachtingen aan hoge prestaties oproept. Een label biedt geen perspectief, geen mogelijkheid

Wat is nu eigenlijk onderpresteren?​ Je doet niet wat anderen van je verwachten? Je hebt ondertussen het etiket zelf omgevormd naar "ik ben gewoon lui" of "ik ben niet goed genoeg" of "ik zorg toch alleen maar voor problemen". Dat zijn tenminste duidelijke termen. Zelfs volwassenen kunnen je niet echt duidelijk maken wat onderpresteren nu eigenlijk betekent. (Hoog)begaafdheid heeft zo misschien zelfs een vieze bijsmaak gekregen. Dat is de oorzaak van al die hoge verwachtingen

We willen liever niet anders zijn, maar wel graag uniek. We houden niet van hokjes, labels en stereotype indelingen die ons beperken. Wanneer we ergens tegenaan lopen, op zoek zijn naar uitleg over onze eigen ontwikkeling, dan zijn labels soms wel weer handig. Ze geven een bepaalde richting en helpen onszelf te begrijpen en stimuleren zo onze persoonlijke ontwikkeling. Daarna is de behoefte aan een label niet meer aanwezig en laten wij het snel weer los. We zijn tenslotte mee

Een drieluik over zelfkennis. Hoe kijken wij naar onszelf? Hoe belangrijk is zelfkennis eigenlijk en wat zijn de voordelen? Hoe stimuleer je zelfkennis bij jongeren? Deel 2: De voordelen van zelfkennis Zelfkennis heeft als voordeel dat je weet waar je sterke en zwakke punten liggen. Voor studie- of beroepskeuze zijn begrip van jezelf, je interesses, ambities en mogelijkheden nodig voor een goede keuze. Ik wilde vroeger naar de kunstacademie. Alleen in een atelier was is vast

Bij dit bedriegerssyndroom leg je de oorzaak van het succes buiten jezelf en wacht je eigenlijk op het moment dat je een keer ontmaskerd...

In de twintiger jaren van de vorige eeuw was Carl Gustav Jung (een Zwitsers psychiater en psycholoog) bezig met zijn theorie van psychologische typen en maakte hij de relatie tussen het individu en zijn omgeving tot een van de kenmerkende factoren. Hij onderscheidde: ‘Extraversie’, naar buiten gekeerd, en ‘Introversie’, naar binnen gekeerd. Een Extravert is primair bezig met de wereld van mensen en activiteiten om hem heen. Een Introvert leeft vooral in zijn innerlijke wereld