Een moeizame start!
- Adrienne Schimmel
- 13 sep 2016
- 2 minuten om te lezen
Een verhaal over autonomie en verbinding. Twee grondmotieven die bij ieder mens op een onbewust niveau richting geven. Vooral als we in moeilijke situaties verkeren dan hebben we eerst behoefte aan ondersteuning van het Z-motief zoals dat in de waarderingstheorie van prof. Hubert Hermans heet. Zo kunnen we vanuit zelfvertrouwen, eigenwaarde en zelfstandigheid weer tot verbinding komen, het A-motief.

Mijn dochter heeft het erg moeilijk deze eerste dagen op het voortgezet onderwijs. Het is voor haar een haast onmogelijke opgave om op de fiets te stappen en er heen te rijden. Ze huilt, ze blokkeert en vriendelijke aansporing veroorzaakt complete paniek.
Hoe komt dit nu? Ze is altijd al erg gevoelig geweest, maar dit had ik eigenlijk helemaal niet verwacht. Ze weet het zelf ook niet echt. Maar ze voelt zich erg eenzaam en verloren op school. Ze kent nog niemand in haar klas. Ze wil ook het liefste precies weten wat er allemaal gaat gebeuren. Wat haar te wachten staat en hoe dingen werken. Kortom een handleiding brugklas met een snufje voorspellende gave.
Ze praat gelukkig veel. Dat geeft haar al meer rust en maakt al duidelijker wat er allemaal in dat hoofd omgaat. Ik heb al veel contact gehad met een aantal mensen op school. De mentor, iemand van de zorg en de receptioniste die mij belt als het niet meer gaat. Wanneer ze ook op school wat meer mensen leert kennen en daar haar verhaal kwijt kan, is de kans groter dat ook de school voor haar een vertrouwde omgeving gaat worden.
Als coach weet ik heel goed dat allerlei oplossingen aandragen en pushen compleet averechts werken, maar ik ben ook een moeder in deze situatie en dat zorgt dat we soms toch vanuit verschillende belangen en behoeften lijnrecht tegenover elkaar staan. Ik wil beweging richting school en mijn dochter het tegenovergestelde. Ontlopen en vermijden heeft geen positief effect, maar pushen al helemaal niet! Wat dan?
Haar de touwtjes in handen geven! In een onzekere, nieuwe en enge situatie is het heel erg belangrijk dat je weer wat controle voelt en krijgt. Dat je zelf de stappen mag bepalen, de autonomie krijgt om zelf met een plan en oplossingen te komen. Dat doen we dan ook!
Ze heeft net weer een plan voor morgen gemaakt. Ze gaat in ieder geval naar school, een uur eerder omdat ze dan met iemand mee kan fietsen. Ze kan dan wat dingen regelen die tot nu toe niet gelukt zijn. Zoals haar kluisje en een tekendoos. Ze blijft in ieder geval de eerste twee lesuren die dan volgen en daarna ligt het open. De vrijheid daarin geeft veel rust. Zo hoeft ze niet in ƩƩn keer tegen een dag van zes lesuren op te zien. Het gaat stap voor stap.
Vanuit het vertrouwen dat ze weer opbouwt kan ze op haar manier en in haar tempo langzaam verbinding leggen met haar nieuwe klas. Het is een leuke en sociale meid, dus dat komt wel goed. Alleen nog wat beren uit de weg ruimen!
Comments